DE VOLKSKRANTBLOG TIJD HAPT ME OP

Nog steeds vreten ze aan me
de tijd
de afstand
de vewijdering.....

Ze knabbelden telkens stukjes uit mijn ziel, zij die weg hadden moeten blijven met snijdende enge woorden, stekende chronische roddelspelen die gedrenkt in valse interpretaties als wezels verder kruipen.....de lafmensen van de virtuele wereld.....de schijnheilige BIG BROTHER fanaten van het volkskrantweblog waar men mijn BLOG www.volkskrantblog.nl/blog/598 doodde en ik al mijn beeldende uitspattingen, mijn schone proza woorden en mijn liefde heb moeten verlaten om als onterechte verbanneling in het virtuele netwerk te verdwalen.

Goed, ik strijk hier neer.
Ik strijk hier neer.

Doch zo alleen.
Zo alleen.
Wie ziet mij?
Wie vangt de taal uit mijn ziel op?
Wie vangt mijn beelden?

Het virtuele
ze is niets voor mij......

Al die lafbekjes en frusto s met hun dunne droge mondjes die gif in mijn oren duwden of klakkeloos brandende vloeistof in mijn mond hebben gekieperd om dan vervolgens zonder enige vormen van gewetens bezwaren weg glippen en verder te leven met de meest schijnheiligste grijns op hun grauwe ongewassen bekjes waar tandeloosheid van hun ziel welig doorgroeit als niet uit te roeien onkruid .
Men had geen eigen inzicht in de eigen rol en projecteerde zo grof haar of zijn frustraties op mij, daar lusten zelfs de koeien geen brood van.....het is niets...het is stinkende lucht van lege woorden die soms de ander kunnen vernietigen.
De virtuele mens.
Sommigen fungeren als halve criminelen in fatsoenlijke burgermansjasje met tuitmondjes die zich zelf naar binnen zuigen zonder ooit de ander te hebben aangeraakt.
Laat staan lief gehad te kunnen hebben.

De virtuele mens.
Ik heb de schoften ontmoet.
Niet alleen in mijn leven
ook hier.........
niet hier....maar daar....ach, u begrijpt me wel........